اثر غلظت های کمتر از توقف دهنده رشد ‏‎(sub-mic)‎‏ جنتا میسین و تتراسیکلین بر روی فعالیت همولیتیک اشرشیاکلی اوروپاتوژنیک

آلفا همولیزین یک توکسین پروتئین خارج سلولی با وزن مولکولی 107 کیلودالتون است که به وسیله اشرشیاکلی تلید می گردد. تولید این توکسین در عفونتهای خارج روده ای انسان مانند عفوننتهای مجاری ادراری، پریتونیت، مننژیت و سپتی سمی مشاهده می شود. احتمالا همولیزین بوسیله افزایش در دسترس بودن آهن در غیاب آئورباکتین، اثر سمی بر روی لکوسیتها و سلولهای هسته دار دیگر، تشدید اثر اندوتوکسین و افزایش مقاومت سرمی سبب افزایش بیماریزایی باکرتی می گردد. در این مطالعه ما سویه های مورد نظر را از بین سویه های بالینی و استاندارد انتخاب کردیم. فعالیت همولیتیکی این سویه ها بوسیله یک روش استاندارد، در محیط مایع سنجیده شد. بوسیله این روش اثر آهن و کلیسیم بر روی فعالیت همولیتیکی سویه ها بررسی شد. نتایج نشان داد که بعد از حذف یونهای آهن آزاد محیط کشت بوسیله کربنات کلسیم، فعالیت همولیتیکی کاهش یافت. اضافه کردن کلسیم در محیط کشت، بطوریکه غلظت آن به 10 میلی مولار برسد، سبب می شد تا فعالیت همولیتیکی سویه ها به میزان 6 برابر افزایش یابد.سپس کمترین غلظت متوقف کننده رشد ‏‎(mic)‎‏ جنتامیسین و تتراسیکلین برای این سویه ها، در محیط مولرهینتون آگار تعیین شد و اثر غلظتهای ‏‎sub-mic‎‏ جنتامیسین و تتراسیکلین ‏‎( mic mic mic) به تنهایی و یا توام، بر روی فعالیت همولیتیکی بررسی شد. آزمایشات نشان داد که تنها تتراسیکلین بطور موثری فعالیت همولیتیکی را کاهش داد و جنتامیسین اثری بر فعالیت همولیتیکی نداشت.به منظور مطالعه ارتباط بین پلاسمید و فعالیت همولیتیکی، سویه ها توسط الکتروفورز، از نظر وجود پلاسمید، بررسی شدند. در بین غلظتهای مختلف اکریدین اورنج (رقتهای 5 تا 320 میکرومولار)، اکریدین اورنج 10 میکرومولار پلاسمید باکتری را حذف کرد. مقایسه فعالیت همولیتیکی سویه وحشی و باکتری تیمار شده (فاقد پلاسمید) مشخص کرد که ژنهای تولید کننده آلفاهمولیزین، در این سویه بر روی کروموزوم باکتریایی قرار دارند.